دین باطلتون برای خودتون
قُلْ يَأَيهُّا الْكَفِرُونَ(1). لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ(2). وَ لَا أَنتُمْ عَبِدُونَ مَا أَعْبُدُ(3). وَ لَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتمُْ(4). وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ(5). لَكمُْ دِينُكُمْ وَ لىَِ دِينِ(6)
سوره کافرون
به نام خدا.
(پیغمبر) بگو ای کافران (1). بت‌هایی که می‌پرستید را نمی‌پرستم (2). شما هم اهل پرستش خدایی که من می‌پرستم نیستید (3). تکرار می‌کنم: من هیچ وقت اهل پرستش بت‌هایی که می‌پرستید نیستم (4). شما هم اهل. پرستش خدایی که من می‌پرستم نیستید (5). دین شما ارزانی خودتان! دین من هم مال خودم (6)
غره مشو
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ(1). وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فىِ دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا(2). فَسَبِّحْ بحِمْدِ رَبِّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابَا(3)
سوره نصر
به نام خدا.
هنگامى كه يارى خدا و [آن] پيروزى فرا رسد، (1). و مردم را ببينى كه گروه گروه در دين خدا درآيند، (2). پس پروردگارت را همراه با سپاس و ستايش تسبيح گوى، و از او آمرزش بخواه، كه او همواره توبهپذير است. (3)
هر کس با خدا در افتاد ور افتاد
تَبَّتْ يَدَا أَبىِ لَهَبٍ وَ تَبَّ(1). مَا أَغْنىَ عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا كَسَبَ(2). سَيَصْلىَ نَارًا ذَاتَ لهََبٍ(3). وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ(4). فىِ جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدِ (5)
سوره مسد
به نام خدا.
نابود باد قدرت ابولهب، و نابود باد خودش؛ (1). ثروتش و آنچه به دست آورده است چيزى [از عذاب خدا] را از او دفع نمىكند. (2). به زودى در آتشى زبانهدار درآيد؛ (3). و [نيز] همسرش كه هيزمكش است [در آتش زبانهدار در آيد.] (4). [همان كه] بر گردنش طنابى تابيده از ليف خرماست. (5)
فقط او
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ(1). اللَّهُ الصَّمَدُ(2). لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ(3). وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ (4)
سوره توحید
به نام خدا.
بگو: او خداى يكتاست؛ (1). خداى بىنياز [كه نيازمندان با اعتماد به حضرتش قصد او كنند.] (2). كسى را نزاده، و از كسى زاييده نشده است، (3). و هيچ كس [نه در ذات و نه در صفات] همانند و همتا و شبيه او نمىباشد. (4)
پناهم تویی
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ(1). مِن شَرِّ مَا خَلَقَ(2). وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ(3). وَ مِن شَرِّ النَّفَّثَاتِ فىِ الْعُقَدِ(4). وَ مِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ(5)
سوره فلق
به نام خدا.
بگو: به پروردگار سپيدهدم پناه مىبرم، (1). از زيان آنچه آفريد، (2). و از زيان شب هنگامى كه با تاريكىاش درآيد [كه در آن تاريكى انواع حيوانات موذى و انسانهاى فاسق و فاجر براى ضربه زدن به انسان در كميناند] (3). و از زيان زنان دمنده [كه افسون و جادو] در گرهها [مىدمند و با اين كار شيطانى در زندگى فرد، خانواده و جامعه خسارت به بار مىآورند] (4). و از زيان حسود، زمانى كه حسد مىورزد. (5)
پناهم خداست
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ(1). مَلِكِ النَّاسِ(2). إِلَهِ النَّاسِ(3). مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الخَْنَّاسِ(4). الَّذِى يُوَسْوِسُ فىِ صُدُورِ النَّاسِ(5). مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ(6)
سوره ناس
به نام خدا.
بگو: پناه مىبرم به پروردگار مردم (1). [به] پادشاه مردم (2). [به] معبود مردم (3). از زيان وسوسهگر كمين گرفته و پنهان، (4). آنكه همواره در سينههاى مردم وسوسه مىكند (5). از جنّيان و آدميان. (6)